مارکو مارين در حال تبديل به يک بازی ساز متفاوت

مارکو مارين مدتی بود در نقش وينگر و با توجه به سيستم بازی وردربرمن دچار افت شده بود، حالا با رفتن اوزيل توماس شاف در حال تغيير شکل بازی وردربرمن و تغيير پست مارين و شکل بازی او و تبديل او به يک بازی ساز ويژه با خصوصيات خاص است.



وب سايت رسمی کانون هوادران بايرن مونيخ در ايران - کوروش فروديان ترجمه،تاليف و تلخيص از BleacherReport

طی فصل 2009-2010 توماس شاف خود را صاحب سه هافبک تهاجمی با استعداد يافت: اوزيل، هانت و خريد تازه اش مارکو مارين. به اعتقاد بسياری در آن زمان مارين مستعد ترين آنها بود، در مورد او قبل از آمدن به برمن هم صحبت زياد بود و وقتی تنها 19 ساله بود در ليست اوليه تيم ملی برای حضور در يورو 2008 بود که در نهايت خط خورد.

فصل 2009-2010 فصل موفقی برای برمن بود و آنها به رتبه سوم بوندس ليگا و فينال جام حذفی رسيدند.سه بازيکن فوق الذکر در آن فصل روی هم 23 گل و 32 پاس گل دادند، مخصوصاً مارين که در نيم فصل دوم و زمانی که اوزيل و هانت در افت بودند بار آنها را هم به دوش کشيد. افسانه داشت به حقيقت می پيوست به او لقب مسی جديد دادند و او در حال پيشرفت بود.

رمز موفقيت اين سه بازيکن در آن زمان سيستم 1-3-2-4 و قرار گرفتن آنها در پست مورد علاقه اشان بود،مارين و هانت در وينگ های مخالف و اوزيل پشت سر تک مهاجم. کم کم چرخش پست ها نشان داد مارين تطبيق پذيری کمی در اين سه پست دارد. هر سه اين بازيکن ها غير قابل جانشين بودند و وقتی اعلام شد اوزيل می رود بحث زيادی سر جانشين او مطرح شد.

هانت و آرناتوويچ خريد جديد برمن در اين پست موفق نبودند و مارين در حاليکه در پست مورد علاقه اش وينگر چپ بازی ميکرد بايد خلاء بازی سازی اوزيل را هم پر ميکرد چيزی که او توانايی اش را ندشت. او متخصص حمله به دفاع های کناری و ميخکوب کردن آنها بود. بدون وجود يک پاس دهنده خوب در مرکز مارين مجبور بود بيشتر در عمق بازی کند و آز آنجا خودش توپ گيری و شروع به حمله کند که کارايی او را کاهش می داد.

با عدم موفقيت مارين شاف سيستم تيمش را به تدريج به 2-1-2-1-4 نوعی از 2-4-4 الماس شکل (لوزی) تغيير داد که در آن جايی برای وينگر وجود نداشت به اين ترتيب مارين از ترکيب اصلی بيرون افتاد و نقشش به حضور های چند دقيقه اي محدود شد.

وضعيت برمن بهتر نشد و شاف تصميم گرفت مارين را در نوک ترکيب لوزی شکل بازی دهد، مارين به عنوان ذخيره در بازی با فرايبورگ به بازی آمد و يک گل و پاس گل داد.مارين در بازی بعدی در ترکيب اصلی قرار گرفت و برمن باز هم برنده شد و با بهبود فرم برمن آنها فصل را با رتبه 13 پايان بردند و از سقوط فرار کردند.

مارين هشت بازی پايان فصل را در نوک لوزی بازی کرد و سه پاس گل در سه برد و سه مساوی برمن ايجاد کرد.اگرچه او ثبات نداشت اما نشانه هايی از عادت کردن او به نقش جديد و بازگشت به فرم قبلی اش به چشم می خورد.اگرچه او در نقش بازی ساز مرکزی بازی ميکرد اما به او اين آزادی داده شده بود که در يک سوم پايانی به طور دلخواه از چپ تا راست حرکت کند تا فضای لازم برای حمله را به دست آورد.اگر به ويديو بازی های او مثل بازی با فرانکفورت دقت کنيم می بينيم که به اندازه اي که در وسط ديده ميشد در وينگ های چپ و راست هم حاضر بود. خلاقيتش باعث ميشد که فضای لازم را پيدا کند اما اين پاس آخر بود که نقطه ضعف او بود چيزی که بازی ساز های قبلی برمن ديه گو و اوزيل و حتی ميکود داشتند.

فصل جديد برمن ورودی های زيادی داشت از جمله مهمت اکيچی بازيکن بايرن که يک بازی ساز شايسته برای بازی در نوک لوزی ذکر شده بود اما مصدوميت او دوباره فرصت را به مارين داد و او فوق العاده ظاهر شد مخصوصاً در بازی با فرايبورگ که سه پاس گل داد.

مارين همچنان توانايی دريبل زنی در هر لحظه را دارد اما حالا ميتواند در شکل گيری روند بازی و بازی سازی تيمش مشارکت داشته باشد، وقتی انتخاب های بهتری داشته باشد ميتواند پاس های کوتاه بدهد و کمتر حريفان را دريبل بزند.نمودار بازی او نشان ميدهد همچنان آزادی عمل به او داده شده اما تمايل او به پاس دادن بيشتر شده به طور مثال در بازی با فرايبورگ او در 61 تماسی که با توپ داشت 38 پاس با درجه موفقيت 84 درصد داد که هفت تا از آنها منجر به ايجاد موقعيت شد که نشانه های اميدوار کننده اي هستند.

صحبت از رفتن مارين به تيم های ديگر زياد بود اما شاف و مارين اعلام کردند برنامه اي برای رفتن او در کار نيست که اين يعنی هم مربی و هم بازيکن باور دارند که پتانسيل کافی در مارين برای موفق شدن در نقش جديد وجود دارد و او ميتواند به يک بازی ساز کلاس جهانی تبديل شود. اتفاقی که با وجود اوزيل و ظهور گوتزه ميتواند سر درد های يواخيم لو را بيشتر کند. مارين مانند اوزيل و گوتزه جوان است و بازيکن فيزيکی نيست اما قدرت دريبل زنی اش و گرفتن پنالتی او را از دو رقيبش متمايز می کند ضمن اينکه سرعت و چالاکی يک وينگر را هم به ميانه ميدان اضافه ميکند اگر او بتواند به درجه پاس دهی و ديدی که اوزيل و گوتزه روی زمين دارند برسد ميتواند باعث شگفتی در ترکيب تيم ملی شود.

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: